Journalistiek
Kranten zijn een ding van mij. Dat is altijd zo geweest. Zoals een kraan behoort te stromen en een kachel moet branden, wil ik de brievenbus horen klepperen. De krant! Eindelijk.
Lezen is mooi, maar zelf schrijven is nog mooier. Groot was mijn trots toen ik voor de eerste keer mijn naam zag staan. Het was een ingezonden brief, gestuurd naar Het Parool. Dat stukje smaakte goed. Meerdere schrijfsels volgden. Alles werd geplaatst.
Ik ging verder bij het Noordhollands Dagblad. Tot op de dag van vandaag schrijf ik stukken voor die krant. Kranten immers zijn mijn ding. Nog steeds.